بررسی غلظت کلی فلوراید و غلظت فلوراید محلول در چهار نوع خمیر دندان موجود در بازار مصرف ایران

چکیده مقدمه: یکی از مؤثرترین و در عین حال مقرون به صرفه ترین راه های جلوگیری از پوسیدگی دندان استفاده از خمیر دندان های حاوی فلوراید است. برای اثربخش بودن فلوراید در خمیر دندان ها مقدار کافی از آن باید به صورت محلول باشد. مطالعه ی حاضر با هدف ارزیابی غلظت کلی فلوراید و غلظت فلوراید قابل حل در تعدادی از خمیر دندان های پرفروش در بازار مصرف ایران و مقایسه ی آن با محدوده ی استاندارد بین المللی (ppm 1500-1000) انجام پذیرفت. مواد و روش ها: تحقیق حاضر نوعی مطالعه ی توصیفی- تحلیلی آزمایشگاهی می باشد. در این مطالعه غلظت کلی فلوراید و غلظت فلوراید قابل حل در 4 نوع خمیر دندان شامل 3 خمیر دندان ساخت داخل (پونه، داروگر و پاوه) و یک نوع خمیر دندان خارجی (کرست 7) توسط الکترود ویژه ی یونی اندازه گیری شد. نتایج توسط آزمون های تحلیلone-way variance، kruskal wallis، mann-whitney و post hoc tukey مورد تحلیل آماری قرار گرفت (05/0=α). یافته ها: غلظت کلی فلوراید و غلظت فلوراید محلول تنها در خمیر دندان کرست 7 بالاتر از ppm 1000 بود. غلظت فلوراید محلول در خمیر دندان کرست 7 به صورت معنی داری از سایر خمیر دندان ها بیش تر بود (001/0p value < )، اما میان سایر خمیر دندان ها اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0 p value >). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه ی حاضر، علی رغم این که نمونه خارجی میزان فلوراید مناسبی داشت، سه خمیر دندان دیگر مورد بررسی، میزان فلوراید کم تری از حد استاندارد داشتند.